مقایسه دستگاه NVR و DVR

تعدادی از افرادی که قصد تجهیز محل کار و یا منزل خود را به یک سیستم نظارتی مناسب دارند و اطالاعات کافی در این زمینه ندارند برایشان سوالی پیش میاید که تفاوت بین دوربین های معمولی و دوربین های تحت شبکه چیست و عمده این تفاوت ها در نوع پردازش دستگاه آن ها و همچنین نوع کابل کشی و نصب آن میباشد. در اینجا قصد داریم تا مقایسه ای داشته باشیم بین دستگاه DVR و NVR، پس با ما همراه باشید…

تفاوت NVR و DVR در نحوه پردازش داده های ویدئویی است. سیستم DVR داده های ویدئویی را در دستگاه ضبط کننده پردازش می کند. در حالی که سیستم NVR ، داده ها را در دوربین رمز گزاری و پردازش می کنند. سپس آن ها را برای پخش به دستگاه ضبط که وظیفه ذخیره سازی و مشاهده از راه دور را بر عهده دارد، ارسال می کند. از آنجایی که دستگاه‌ها، داده‌ها را به شیوه های متفاوتی اداره می‌کنند، مشخصا به انواع مختلف دوربین نیاز دارند. دستگاه های NVR از دوربین های تحت شبکه پشتیبانی می کنند. در حالی که دستگاه های DVR از دوربین های آنالوگ و آنالوگ اچ دی پشتیبانی می کند.

کارکرد دستگاه DVR چگونه است؟

دوربین های مورد استفاده در سیستم های DVR، دوربین های آنالوگ و آنالوگ اچ دی می باشند. این دوربین‌ها به لحاظ قیمت بسیار به صرفه تر از دوربین های تحت شبکه هستند. اما انعطاف پذیری دستگاه های DVR برای استفاده از انواع مختلف دوربین ها بسیار پایین تر است. در سیستم DVR، دوربین ها، امواج آنالوگ را به ضبط کننده منتقل می کنند. سپس پروسه پردازش تصاویر صورت می گیرد. البته DVRهای جدید توانایی ارسال تصاویر بر بستر اینترنت را نیز دارند. از جمله مزیتی که این DVR جدید دارند، پیچیدگی کمتر آنها نسبت به سیستم NVR می باشد. در سیستم های DVR، کاربر باید هر دوربین را مستقیما به ضبط کننده متصل کند. همچنین، در سیستم DVR، دستگاه برق دوربین ها را تامین نمی کند. برای اتصال هر دوربین، احتیاج به یک تقسیم کننده است تا بتواند برق دوربین را تامین کرد. در سیستم DVR، تصاویر از طریق کابل کواکسیال مستقیما به دستگاه ضبط منتقل می شوند. سپس تصاویر ضبط شده، پردازش می شوند.

کارکرد دستگاه NVR چگونه است؟

سیستم‌های مبتنی بر NVR، تصاویر را روی دوربین‌ها پردازش می‌کنند. بدین ترتیب دوربین‌های مورد استفاده در سیستم NVR بسیار مقاوم‌تر از دوربین‌های موجود در سیستم های DVR هستند. این سیستم ها از دوربین های IP استفاده می کنند که به تنهایی یک دستگاه مستقل برای گرفتن تصویر است. هر دوربین IP، شامل یک چیپ ست می باشد که توانایی پردازش و انتقال داده های ویدئویی را به دستگاه ضبط کننده دارد. بر خلاف دوربین های آنالوگ، دوربین های IP معمولا از توانایی ضبط و انتقال صدا نیز برخوردارند.
هرچه دوربین های IP از لحاظ سخت افزاری قوی تر باشند، دارای قابلیت های هوشمند و تجزیه تحلیلی بیشتری نیز می باشند. همانند سیستم DVR، در دستگاه NVR نیز دوربین ها توسط یک کابل به دستگاه ضبط کننده وصل می شوند. هر چند این اتصال به شیوه ای کاملا متفاوت صورت می گیرد. سیستم های NVR برای انتقال داده ها از کابل های CAT6 و CAT5 استفاده می کنند.
سیستم های NVR بطور کلی منعطف تر از سیستم های DVR هستند به این علت که دوربین ها لزوما به صورت فیزیکی به دستگاه ها متصل نمی شوند و تنها باید در یک شبکه قرار بگیرند. ضبط کننده های NVR یک سیگنال دیجیتال را از دوربین ها دریافت می کنند و کیفیت فیلم های ضبط شده به همان وضوح تصاویر دریافتی می باشد. از آنجایی که کابل ها سیگنال های صوتی را نیز دریافت می کنند، تمامی دوربین های IP که دارای میکروفن هستند، می توانند صدا را هم دریافت کنند. تا اینجا با مقایسه دستگاه NVR و DVR به صورت کلی آشنا شدید، در ادامه قصد خواهیم داشت تا نگاهی عمیق تر به تفاوتهای این دو تکنولوژی با یکدیگر بیاندازیم

بررسی نزدیک تر در مقایسه دستگاه NVR و DVR

1.  انعطاف پذیری
   کلا سیستم های امنیتی مبنی بر DVR، از نظر نوع دوربین و گزینه های نصب از انعطاف پذیری کمتری نسبت به NVRها برخوردار هستند. در حالی که سیستم های NVR می توانند دوربین های امنیتی سیم دار و بی سیم را ادغام کنند، سیستم های DVR فقط می توانند از دوربین های امنیتی سیمی استفاده کنند.
2.  نحوه پردازش تصاویر
   برخلاف سیستم DVR، دستگاه NVR تصاویر ویدئو را پردازش نمی کند. این مرحله توسط دوربین ها به طور کامل انجام می شود و دستگاه تنها وظیفه ذخیره و نمایش ویدئو هارا بر عهده دارد. این مساله نشان دهنده پیشرفته بودن دوربینهای IP نسب به دوربین های آنالوگ است.
3. نحوه پشتیبانی و ذخیره اطلاعات
   دستگاه NVR می تواند هم بروی هارد دیسک و هم بر روی شبکه و حتی بدوی تجهیزات جانبی فضای ذخیره سازی نظیر هارد پرتابل (eSATA) عملیات ذخیره سازی را انجام دهد. علاوه بر مورد بالا، هر دستگاه ضبط می تواند از ظرفیت های متفاوتی از هارد دیسک را پشتیبانی کند. مثلاً یک دی وی ار نهایتاً از هارد دیسک با ظرفیت ۶ ترابایت را پشتیبانی می کند. ولی در ان وی ار این ظرفیت حداکثری تا ۱۰ ترابایت یا ۱۲ ترابایت در سری های جدید می باشد. هر دو دستگاه بسته به تعداد کانال های ورودی تصویر از تعداد هارد دیسک های متفاوتی پشتیبانی می کند. مثلاً یک دستگاه ۱۶ کانال از ۲ هارد دیسک و دستگاه ۲۳ کانال از ۴ تا ۸ هارد دیسک پشتیبانی می کند که این مورد در هر دو دستگاه یکسان است.
4. پهنای باند مصرفی
   سیستم دوربین NVR برای ضبط و ذخیره فیلم ها نیازی به اینترنت ندارد و اگر می خواهید از راه دور به آن دسترسی داشته باشید، می توانید از برخی سیستم های NVR استفاده نمایید. این سیستم ها یک جریان صوتی- تصویری عالی را متناسب با کار شما و با استفاده از شبکه ارائه می دهند. بنابراین سیستم ان وی ار هرگز پهنای باند شبکه خانگی را مصرف نخواهد کرد. اما سیستم های دی وی ار اگر همانند سیستم NVR مورد استفاده قرار بگیرد، پهنای باند شبکه را مصرف خواهد کرد.
5. کیفیت تصاویر
   در سیستم DVR، امواج آنالوگ باعث می شوند که کیفیت تصاویر در مقایسه با سیستم NVR کمتر باشد. همچنین کابل های کواکسیال به طور کلی سیگنال های صوتی را انتقال نمی دهند و ضبط کننده های DVR نیز تعداد معدودی درگاه ورودی صوتی دارند.
6. نصب
   در سیستم آنالوگ دوربین ها با استفاده از کابل کواکسیال و توسط فیش BNC به دستگاه متصل می شوند. هر چند استفاده از کابل های کواکسیال ممکن است به صرفه و کارآمد باشند اما دارای محدودیت هایی نیز هستند. مسیریابی برای کابل های کواکسیال، ممکن است شرایط نصب را دشوار تر کند. همچنین ممکن برای هر دوربین نیز نیاز به پریز برق باشد.

تفاوت های ظاهری در پشت دستگاه: